TEORIA NATURALNEGO BETONU

Uderzenie meteorytu było przyczyną wygenerowania w jego epicentrum temperatur sięgających 100 000 stopni Celsjusza i powodujących stopienie kamienia. Ponadto, poprzez zderzenie z oceanem, upłynniony kamień dna oceanicznego przekształcił się w kredową lub raczej cementową (spalony wapień) masę błotną która obok innych rodzajów wapna (skał wapiennych) stała się dodatkowym składnikiem wody morskiej. Ten płynny „naturalny cement” został naniesiony na kontynenty przez fale przypływu (tsunami), pokrywając swoją skorupą spotkane na swojej drodze rośliny, drzewa, zwierzęta i ludzi. W tych miejscach, gdzie ciśnienie i temperatura wywołane katastrofą osiągnęły odpowiednio wysokie wartości, z substancji tej, zamienionej w wapień i piasku powstał także łupek. Uderzenie zimy spowodowało częściowe zamarzanie zwierząt uwięzionych w niby betonowym hermetycznym błocie, w którym twardniały jak kamień tworząc trójwymiarowe skamieliny z zachowanymi oczami i miękkimi tkankami.

TEORIA SUPER POWODZI

Teoria super powodzi Hansa-Joachima Zillmera zakłada zaistnienie kilka tysięcy lat temu katastrof naturalnych (powodzi). Powodzie pojawiły się w skali globalnej, w różnych momentach w czasie, a wraz z nimi, 4500 lat temu, Czas Śniegu. (= około 8000 p.n.e. według oficjalnego datowania). Wspomniane wody rozlały się na wiele kontynentów: południe i północny zachód Ameryki Północnej,

Australię, oraz od gór Ałtaj poprzez Syberię aż do między innymi morza Kaspijskiego w górę do Morza Arktycznego. Super powodzie były przyczyną strukturalnego przegrupowania zmywanych ciał stałych, z których kształtowały nowe warstwy, a w tym warstwy kamienne, zmywane do oceanów, mórz i rzek, które ulegały hydrodynamicznemu sortowaniu zgodnie z wielkością poruszonych brył. Grube materiały (bloki i głazy) znajdują się zatem niżej. Rozmiar cząstek a tym samym i zawartych w osadach skamieniałości będzie tym mniejszy im wyżej są one umiejscowione (grys i piasek). Taka systematyczna stratyfikacja powtarza się i w zależności od częstotliwości fal przypływu pojawia się odpowiednia liczna warstw ułożonych jedna na drugiej w określonym porządku zgodnie z wielkością cząstek.

 

TEORIA CZASU ŚNIEGU

Czas śniegu obejmuje w pojęciu katastrofizmu niedługi okres kilku stuleci skróconej „epoki lodowcowej”. Nie akceptowana naukowo teoria czasu śniegu przedstawiona przez Hansa -Joachima Zillmera oznacza okres obfitych opadów śniegu, wywołanych przez globalną katastrofę naturalną, spowodowaną z kolei uderzeniem meteorytu („Pomyłka Darwina”, str. 114 i 202). Zakłada istnienie początkowo ciepłych oceanów („Kolumb przybył jako ostatni”, str. 289 i następne) i niezwykle szybkie ochładzanie (uderzenie zimy).

TEORIA ZLEWNI

Teoria zlewni Hansa-Joachima Zillmera sugeruje, że na terenie opasującej glob niecki bazaltowej, która rozciąga się pod granitowymi płytami kontynentalnymi, leży zlewnia składająca się z solnej warstwy wodonośnej. Solna warstwa wodonośna działa jak przewodnik elektryczny, a w systemie słonecznym jak płytka kondensatora. Pochodząca ze Słońca energia elektryczna i pola magnetyczne docierają do Ziemi w postaci wiatru słonecznego i rozbłysków słonecznych. Pojawia się zorza polarna, a działanie urządzeń elektrycznym może ulec zakłóceniu.

TEORIE GEOKONDENSATORA

Teoria geokondensatora autorstwa Hansa-Joachima Zillmera głosi, iż Ziemia pozostaje w interakcji elektrycznej ze Słońcem i planetami. W ten sposób staje się możliwa łagodna zmiana kierunku osi Ziemi w ciągu zaledwie kilku godzin.

Jeśli założymy, że znajdująca się pod skorupą ziemską pierwotna zlewnia składająca się z solnej warstwy wodonośnej (zlewnia) jest dobrym przewodnikiem elektrycznym a co za tym idzie, że niecka irygacyjna jest powierzchnia naładowaną elektrycznie, a słońce lub nawet inne możliwe pole elektryczne, czy inna planeta jest drugą naładowaną przeciwnie powierzchnią (przewodnikiem elektrycznym) to w czasie katastrofy zmiana w różnicy potencjałów, w rozumieniu „efektu Biefielda-Browna” wywołuje niezwykły skutek: oś Ziemi nagina się sama. W tym stanie nie zachodzi potrzeba istnienia żadnej siły mechanicznej, która z drugiej strony musiałaby być ogromna, natomiast pojawia się zagrożenie eksplozji planety Ziemi.

TEORIA CELTÓW W AMERYCE

TEORIA ARKTYCZNO-NEANDERTALSKA

TEORIA MOSTU GRENLANDZKIEGO

Według Zillmera, w czasach Celtów istniało połączenie Ameryki Północnej z Europą poprzez Grenlandię i Islandię, zanim obszar wokół Islandii izostatycznie zatonął na głębokość 2000 m.